حیات وحش
وجود 5 تا 6 کبوتر خانه کوچک و بزرگ با هزاران کبوتر که روزگاری قادر بوده بخشی از کود مورد نیاز مزارع را نیز تامین کنند، اما اینک به جز یکی دو برج که آن هم غالبا غیر فعال می باشد و همچنین موقعیت طبیعی منطقه یعنی بیشه زارهای ساحل زاینده رود که محل زیست انواع پرندگان کوچک و بزرگ چون کبوتر خانگی، صحرایی، گنجشک، کلاغ، بط، لک لک، بلبل، قناری، پرستو، آلوباغی و سار می باشد. و نیز از حیوانات وحشی آن می توان از روباه، شغال و خرگوش نام برد و از خزندگان، بیشترین تعداد مربوط به مارمولک و آفتاب پرست است، مجموعه وحوش سهروفیروزان را شامل می شود.
تا قبل از دوره صفویه یکی از راه های مهم منتهی به چهار محال، خوزستان، کهگیلویه و فارس از سهروفیروزان عبور می کرده، لشکرکشی عمادالدوله به طرف فارس از فیروزان می گذرد، ناصر خسرو و ابن بطوطه از جنوب و حوالی به فیروزان می رسند، و از آنجا به اصفهان، فداییان اسماعیلی با تسلط بر راه ها، قلاع خود را در نزدیکی آنها می ساختند، به همین دلیل هم وجود پل بابا محمود و مناره در این مسیر معنا پیدا می کند.
بدیهی است در گذشته راه ها به گونه ای در نظر گرفته می شد که از مناطق مسی عبور نماید تا بتوانند قسمتی از امنیت راه ها را به افراد محلی واگذار نمایند. عبور راه ها از مناطق شهری و روستایی در دوران تثبیت حکومت ها و برقراری امنیت موجب رونق و رشد آن مناطق می شد و در دوران هرج و مرج ها و کشمکش های داخلی و یا یورش های بیگانگان بیشترین خسارات را متحمل می شود و لذا می بینیم بخشی از تاریخ سهروفیروزان و سرگذشت آن با راهی که از آن می گذشته ارتباط می یابد زیرا هم قسمتی از توسعه خود را در این راه تجربه می کند و هم با تغییر مسیر راه های جنوب و جنوب غربی از دوره صفویه کمکی به انزوای آن می شود.
اینک نیز سهروفیروزان فرصت آن را دارد که با حدود 10 کیلومتر ریل گذاری به راه آهن سراسری متصل شود ضمن آنکه در موقعیتی قرار دارد که از چندین جهت راه های درون شهرستان از آن عبور می کند. نظیر راه فلاورجان – لارگان، فلاورجان – مهرنجان، فلاورجان – اشترگان، فلاورجان- کلیشاد، اصفهان- پیربکران، سهروفیروزان- قلعه بزی و غیره.
فامیلهای سهروفیروزان
سهروفیروزان در دوره های متعدد نظام شهر نشینی داشته و مسلما از نظر تعداد جمعیت قابلیت های بسیاری دارا بوده کما اینکه دیدیم به شهادت تاریخ وصاف در حمله تاتار به آن قریب سیزده هزار اسیر گرفته شد، اما در دوره های بعدی این محل نیز پا به پای دیگر مناطق ایران رو به خرابی و کاهش جمعیت گذاشته و به صورت روستایی درآمد که اینک عزم خود را جزم کرده و گذشته پر افتخار خود را به کمک فامیل های وکیلی، صمیمی، صناعی، رحمانی، زاهدی، عابدی، صابری، ، جدیری، رضایی، صفری، دهقانی، طیاری، ابراهیمی، ضیایی، رئوفی، عطایی مقدم، ذبیحی، قربانی، هاشمی و خدادادیان باز یابد
خدمات و مشاغل
وجود بالغ بر 80 مغازه مختلف که خدمات گوناگونی ارائه می نمایند در کنار چندین دفتر نمایندگی و اداره دولتی چون کتابخانه عمومی، مرکز مخابرات، بهداشت، آب، برق، گاز، بانک، بسیج و غیره موجب اشتغال در این بخش نیز گردیده است.
شاید بتوان گفت مهمترین صنعت و هنر تا حدودی منحصر به سهروفیروزان در منطقه، حجاری و سنگ تراشی باشد، سنگ زیبای مرقد پیربکران در اوایل قرن هشتم نام فیروزان را در بر دارد.
وجود مدنیت در سهروفیروزان مسلما نیازهای جدیدی ایجاد می نموده که جز با ابتکار و هنر بومیان آن غیر قابل رفع بوده، از این میان می توان از ابزار آلات مورد نیاز کشاورزی، خوراک، پوشاک، و دفاع نام برد که تماما در محل ساخته و تامین می گردیده، در حال حاضر نیز بخشی از فعالیت ساکنان آن در امور صنعتی مربوط می شود، آن چنان که تعداد قابل توجهی از ساکنان سهروفیروزان در حدود 15 کارگاه محلی و کارخانجات کوچک و بزگ منطقه چون منطقه صنعتی اشترجان، سیمان سپاهان، ذوب آهن، معدن تهیه مواد غیر فی پیربکران که در نزدیکی آن قرار دارد و . مشغول فعالیت می باشند و گروهی نیز صاحب وسائل نقلیه سبک و سنگین بوده، در بخش حمل و نقل اشتغال دارند.
کشاورزی
وسعت سهروفیروزان افزون بر مساحت کنونی آن بوده است و یا حداقل به عنوان یک شهر بر مناطق و توابعی سیطره داشته که محل پرورش چهارپایان اهلی اعم از اسب و گاو و همچنین اراضی حاصلخیز کشاورزی بوده، در ناحیه لنجانات که خود از مهمترین بخش های کشاورزی محسوب می شود. کمتر جایی از ویژگی سهروفیروزان برخوردار است، قرار گرفتن بر بستری از خاک های آبرفتی، نزدیکی سطح رودخانه با اراضی کشاورزی، واقع شدن در طول رودخانه و دسترسی نسبتا سهل به آب، مسطح بودن اراضی، شیب ملایم زمین ها نسبت به رودخانه که به عنوان زه کش اراضی عمل می کند، استعداد زمین برای کشت هر نوع محصول اعم از جالیزی، برنج، غلات، حبوبات، اقسام درختان و غیره این ناحیه را از این لحاظ نیز ممتاز گردانیده است. اینک نیز بخش کشاورزی آن با دارا بودن بالغ بر 287 هکتار اراضی زیر کشت بیشترین تعداد اشتغال را به خود اختصاص داده که عمده محصول آن برنج با نوع صدری و پر محصول که از کیفیت بالایی نیز برخوردار است و سپس گندم، جو، باقلا، سیب زمینی، چقندر و از میوه های سر درختی گیلاس، به، سیب و آلو می باشد. تعداد چاه های کشاورزی آن به 31 حلقه نیمه عمق می رسد که در کنار سهم آب رودخانه به کشاورزی این ناحیه رونق می بخشد.
یکی از محصولات کشاورزی این ناحیه در گذشته های نه چندان دور کلوزه بوده که با ایجاد شبکه ای کامل از کارگاه هایی پنبه پاک کنی، رنگرزی، ریسندگی و با بهره گیری از دامداری گسترده علاوه بر تهیه و تامین پوشاک مورد نیاز اهالی عمدتا توسط ن به فالیبافی را فراهم می نموده است.
هم اینک نیز نزدیک به 200 واحد دامداری سنتی در محل وجود دارد که بخش قابل توجهی از نیاز بازار محلی و خارج از آن را با محصولات مختلف دامی تامین می نماید، در این میان نقش ن همچون گذشته که پا به پای مردان در تولیدات اقتصادی موثر بوده اند، قابل اعتناست.
منبع:http://sohrfirozan.blogfa.com
درباره این سایت